درباره استرالیا

استرالیا کشوری توسعه یافته در نیمکره جنوبی است. این کشور با وسعت ۷٬۶۸۶٬۸۵۰ کیلومتر مربع، ششمین کشور پهناور دنیا می باشد. استرالیا یکی از قلمروهای مشترک المنافع با انگلستان است که در سال ۱۹۰۱ از بریتانیای کبیر مستقل شد.
شهر کانبرا پایتخت استرالیا است که مجلس کشور و خانه ی فرماندار کل استرالیا در آن قرار دارد. وی به صورت تشریفاتی و به نمایندگی ملکه الیزابت دوم، ریاست دولت را در استرالیا عهده دار می باشد ولی در عمل، نخست وزیر منتخب در کنار دولت و مجلس، اداره کشور را در دست دارند. استرالیا از نظر مساحت دومین کشور پهناور عضو مجموعه ی اتحادیه کشورهای مشترک المنافع است.
سیدنی و ملبورن دو شهر بزرگ استرالیا هستند. این کشور دارای مرز خاکی با دیگر کشورها نیست و اطراف آن را از شرق، اقیانوس آرام، از جنوب اقیانوس منجمد جنوبی، از غرب اقیانوس هند و از شمال چندین دریا و خلیج دربر گرفته‌ است. استرالیا همچنین سرزمین اصلی قاره اقیانوسیه به شمار می‌آید که کوچک‌ترین قاره ی دنیاست.

بر اساس شواهد به جای مانده، حدود چهل و دو هزار سال قبل، گروهی از مردمان شکارچی جنوب آسیا، برای یافتن غذا و شکار، به تدریج شروع به مهاجرت به سرزمین‌های جنوبی تر کردند و از راه جزیره‌هایی که آسیا را به شمال استرالیا متصل می‌کند به شمال کوئینزلند وارد شده و سپس با پراکنده شدن در سراسر استرالیا، قبایل مختلف بومیان استرالیا را بنا نهادند. این مردمان، ده‌ها هزار سال بدون ارتباط با سایر مناطق دنیا در این سرزمین زیستند.
نخستین بار هلندیها در سال ۱۶۰۶ میلادی شبه جزیره کیپ یورک در شمال کوئینزلند را کشف کردند و دهه‌های بعد، بیشتر مناطق شمالی و غربی استرالیا را ثبت نمودند. آبل تاسمان هلندی نام این سرزمین را هلند نوگذاشت.
در سال ۱۷۷۰ کاپیتان جیمز کوک دریانورد بریتانیایی، نواحی اطراف سیدنی در شرق استرالیا را کشف و ثبت کرد. کاپیتان آرتور فیلیپ در ۱۸ ژوئیه ۱۷۸۸ با یازده کشتی و ۱۳۵۰ مسافر به حدود سیدنی رسید و ضمن اعلام این منطقه با نام نیو ساوت ولز به عنوان یکی از مستعمره‌های بریتانیا، خود به فرمانداری آن برگزیده شد. بریتانیایی‌ها در دید اول به استرالیا به عنوان سرزمینی دوردست و خشک برای تبعید محکومین و زندانیان نگاه می‌کردند. به همین دلیل بیشتر مسافران اولیه، به اجبار به منطقه ولز جنوبی جدید آمدند. اما ساکنان دیگر ایالتها اغلب به اختیار خود به سرزمین جدید مهاجرت کردند.
در سال ۱۹۰۰ میلادی، ملکه ویکتوریا طی قانونی به استرالیا استقلال سیاسی اعطا کرد. استقلال کشور استرالیا بطور رسمی در روز اول ژانویه ۱۹۰۱ اعلام شد و استرالیایی‌ها از این روز به عنوان روز ملّی خود یاد می‌کنند. از این تاریخ به بعد، استرالیا به عنوان یک قلمرو مشترک المنافع با حکومت مستقل، اما در زمره کشورهای تحت حمایت بریتانیا درآمد.

جمعیت استرالیا در ژانویه ۲۰۱۵ تقریبا ۲۲٬۷۵۱٬۰۱۴ نفر بود که با تراکم نسبی ۳/۱۴ نفر در هر کیلومتر مربع، یکی از کم تراکم ترین کشورها در جهان است. قسمت جنوب شرقی این کشور تراکم جمعیتی بیشتری نسبت به سایر قسمتها دارد. یک سوم جمعیت کشور در ایالت نیوساوت ولز و یک چهارم دیگر در ایالت ویکتوریا به سر می‌برند. میانگین نرخ رشد جمعیت ۱/۲۲۱ در سال است و تقریباً در هر دو دقیقه یک نوزاد جدید در این کشور متولد می‌شود.
بومیان استرالیا حدود نیم میلیون نفر تخمین زده شده‌اند که 5/2 درصد جمعیت کل کشور را تشکیل می‌دهند.

استرالیا از شش ایالت و دو سرزمین یا قلمرو تشکیل شده‌ است که اختیارات قلمروها کمتر از ایالت‌هاست.
ایالت‌ها و قلمروهای استرالیا عبارت‌اند از:
نیو ساوت ولز (NSW) یا ولز جنوبی جدید که مرکز آن سیدنی است.
کوئینزلند (QLD) که مرکز آن بریزبن می‌باشد.
استرالیای جنوبی (SA) با مرکزیت آدلاید.
تاسمانی (TAS) که جزیره‌ای است در جنوب شرقی سرزمین اصلی و مرکز آن هوبارت می‌باشد.
ایالت ویکتوریا (VIC) که مرکز آن ملبورن است.
استرالیای غربی (WA) که مرکز آن پرت می‌باشد.
قلمرو سرزمین شمالی (NT) مرکز آن داروین است.
سرزمین پایتخت استرالیا (ACT) شامل شهر کانبرا و اطراف آن.

زبان رسمی کشور استرالیا، زبان انگلیسی با گویش استرالیایی می باشد. اختلافات بسیار نامحسوسی در لهجه ی مناطق گوناگون استرالیا وجود دارد. زبان‌های دیگر مانند ایتالیایی و چینی نیز در بین مهاجران بسیار رایج است.

استرالیا کشوری توسعه یافته است که اقتصاد آن متکی بر بازرگانی و کشاورزی است. به گزارش اکونومیست در سال ۲۰۰۸ از میان بهترین شهرهای جهان، ملبورن دوم، پرت چهارم، آدلاید هفتم و سیدنی نهم بود.
محصولات اصلی استرالیا نیشکر، پنبه، غلات و گوشت است. این کشور معادن زیادی دارد. شرکای بازرگانی استرالیا بیشتر چین، ژاپن و کره جنوبی در آسیا و ایالات متحده آمریکا هستند. بنا بر گزارش بانک جهانی، این کشور در سال ۲۰۰۵، از نظر تولید ناخالص داخلی یا GDP در رده پانزدهم جهان قرار داشته‌ است و همچنین بر اساس گزارش برنامه توسعه سازمان ملل متحد در سال ۲۰۰۶ ، استرالیا از نظر شاخص توسعه انسانی سومین کشور توسعه یافته دنیا به حساب می‌آید.

استرالیا یک کشور در حال توسعه است و با توجه به وسعت و جمعیت کمی که دارد از بازار کار بسیار قوی برخوردار است ، هرچند در حال حاضر به دلیل حجم زیاد مهاجرت به استرالیا، وضعیت اقتصاد جهانی این کشور دچار مشکلاتی شد ولی همچنان استرالیا یکی از کشورهای قوی اقتصادی در سطح جهانی محسوب می شود که در این بحران نه تنها آسیب زیادی ندید، بلکه ارزش دلار آن نیز بسیار افزایش یافت.
استرالیا کشوری مناسب برای کار و زندگی افراد فنی و تحصیل کرده می باشد، این افراد اگر بتوانند با ویزای اقامت وارد استرالیا شوند می توانند از خدمات دولتی و کارفرمایی بهره مند شوند. از آنجا که کارفرمایان علاقمند به حفظ نیروی کار خود هستند، داشتن ویزای بلند مدت، یک امتیاز بزرگ برای کارجویان محسوب می شود که در استخدام افراد نقش اساسی را دارد و دولت استرالیا نیز برای این افراد برنامه های ویژه ای در نظر گرفته است.

کیفیت زندگی ساکنین استرالیا به عنوان بهترین نوع زندگی در دنیا تعیین شده است و به همین دلیل هزینه زندگی در این کشور بالاست. البته برای کسانی که در استرالیا کار می کنند این مسئله زیاد محسوس نیست، چون درآمد نیز به نسبت سایر کشورها بالاتر می باشد، ولی برای دانشجویان این مسئله مهم می باشد بخصوص در اوایل مهاجرت به استرالیا که هنوز شغلی ندارند. نرخ بیکاری در این کشور حدود 5.1% بوده درحالیکه این عدد در آمریکا 9.8 % می باشد. محیطهای تمیز و سرسبز ، دانشگاههای تراز اول دنیا با شرایط ورود آسان، دسترسی به انواع مواد غذایی با کیفیت بالا، دسترسی به خدمات درمانی رایگان و بسیاری نکات مثبت دیگر، این کشور را به یک محیط جذاب برای زندگی و مقصد اول مهاجرین تبدیل کرده است و براساس آمار سازمان ملل که هر ساله منتشر می شود، شهرهای ملبورن، پرت، آدلاید و سیدنی جزو 10 شهر برتر دنیا برای زندگی معرفی شده اند. .